ไปอย่างไรมาอย่างไร
ถึงได้มาโผล่ที่ท้องทุ่งรังสิต
หลังจากตกหลุมรักวิชาชีพนี้แล้ว
ก็ตัดสินใจแน่แน่วว่า เอาต้องเข้าคณะเภสัชให้ได้ ที่ไหนก็ได้ ตอนนั้นยังไม่มีมหาวิทยาลัยในใจ
แต่พอมาตอนหลัง อยากเข้า มอ. ที่สุดละ(มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์) ไปเป็นลูกพระบิดา
แม้มาวันนี้ไม่ได้เรียนที่นั่น ผมก็ยังยึดถือคำสอนท่าน และผมก็คือลูกพระบิดาคนนึง
ไม่ต่างจากนักศึกษาแพทย์หรือนักศึกษา มอ. เพราะด้วยความศรัทธา ก็ได้สอบตรงของภาคใต้
เลือกไป 4 อันดับ อันดับแรกเลือกแพทย์แบบขำๆ
รู้ว่าอย่างไรเสียก็ไม่ติดอยู่แล้ว รับตรง มอ แพทย์คะแนนสูงลิ่วไปโน่น ไม่มีปัญญาหรอก
อันดับสอง เภสัชศาสตร์ บริบาลทางเภสัชกรรม อันดับสาม เภสัชศาตร์ อันดับ 4
ไม่รู้จะเลือกอะไร เ อาที่เคยอยากเป็นแล้วกัน วิศวกรรมศาสตร์คอมพิวเตอร์ มันมีสามหลักสูตร
เลยเลือกหลักสูตรที่มีคะแนนสูงสุดเลยละกัน ไม่ติดก็ให้มันหลุดให้หมด
จะได้ไม่เสียดาย พอประกาศผลเท่านั้นแหละ จะเป็นลม ติดอันดับ 4 วิศวกรรมศาสตร์คอมพิวเตอร์
เฮ้อ ชีวิต เห็นคะแนนยิ่งช้ำหนัก ขาดอีกไม่กี่คะแนนก็ถึงเภสัชแล้ว ที่บ้านดีใจมาก
พากันไปฉลอง แต่ที่สุดแล้วก็ก็ขอสละสิทธ์ แล้วก็สอบของศิลปากร ก็ไม่ติด
สอบวลัยลักษณ์ ซึ่งตอนนั้นยังไม่ได้รับการรับรองหลักสูตร แต่ถ้าได้ก็คงเอา
ประกาศผล ไม่ติดแม้แต่ตัวสำรอง จะหวังแอดคงยาก คะแนนต่ำเตี้ยเรี่ยดินมาก เลยตัดสินใจแน่วแน่สละสิทธิ์ทุกอย่างที่ติดมาซึ่งไม่ใช่เภสัช
ยื่นแอดกลาง โดยหวังว่าเลือกรังสิตไว้อันดับสี่ พลาดพลั้งยังไง ต้องติดที่นี่ แต่ก็ไม่ยอมพลาด เพราะวันสอบตรงเภสัชของรังสิต
คือ วันถัดไปจากวันประกาศผลแอด
ผมขึ้นกรุงเทพมาอยู่บ้านพี่สาวก่อนหน้านั้นและเดินทางไปสมัครสอบด้วยตนเอง ที่มหาวิทยาลัยรังสิต นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของการมาเยือนท้องทุ่งแห่งความหวังนี้
ผมเคยมาที่นี่สมัยพี่สาวผมเรียนพยาบาลที่นี่ และวันรับปริญญาของพี่สาวผม
ผมก็ได้มาร่วมแสดงความยินดีและถ่ายรูปเป็นที่ระลึก ผมเคยไปกินข้าวโรงอาหารหอใน
ตอนนั้นรู้สึกว่าที่นี่น่าอยู่นะ ชอบเลยหล่ะ พอมาวันที่ไปสมัคร ก็มีตึกใหม่ขึ้น
อะไรเปลี่ยนไปเยอะ ผมก็ได้แต่หวังลึกๆว่า คงมีโอกาสได้เข้ามาเรียนในที่แห่งนี้ วันประกาศผลแอดมิชชั่น ผมค่อนข้างโชคดีที่สมัยนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน
ที่ต้องมาไล่ดูบอร์ด เหมือน ในมิวสิควีดีโอเพลงกำลังใจของวงโฮป
ผมแค่ลงทะเบียนผ่านหน้าเว็บ ก็รอSMS ได้เลย ถึงเวลา
นั่งเฝ้าโทรศัพท์ตัวแข็ง ข้อความเข้า!!! ขออภัย ท่านไม่มีชื่อ.....
มันก็หมายความว่า ไม่ติดสักอันดับ ซึ่งก็รวมถึงมหาวิทยาลัยรังสิตด้วย
ผมค่อนข้างช็อค มันเคว้งนะตอนนั้น ทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะหันไปทางไหน กดดันด้วยแหละ
รังสิตก็แพง คนทั่วไปก็มองว่าไม่มีคุณภาพ สอบใบประกอบได้น้อย โน่นนี่นั่น
ผมยิ่งเครียดหนัก ทรุดตัวลงไปนั่ง
โทรหาพ่อหาแม่ บอกพี่สาว โทรหา อาจารย์ ผมก็ยังมีอาจารย์คอยปลอบใจ ผมเข้าใจอารมณ์เด็กเอนท์ตอนนั้นเลยนะ
ที่สุดของความเครียด ตอนนั้นอารมณ์เพลงนี้เลย กำลังใจ ข้างบน ผมเป็นรุ่นแห่งการเปลี่ยนแปลงด้วย
เปลี่ยนตั้งแต่การรับเข้า ม 1 ก็เปลี่ยนระบบ ม4
เปลี่ยนระบบอีก พอมา มหาวิทยาลัย เค้าก็เปลี่ยนระบบอีก ผมว่ายิ่งทำยิ่งติดลบ มันไม่ได้ดีขึ้นเลย
พวก
เขาคิดอะไรกันอยู่ ผู้ใหญ่บ้านนี้เมืองนี้เป็นอะไรกันไปหมด อยู่ๆมา แกท แพท
โอเนต ตัดรวมกับเกรด ผมเป็นรุ่นแรกแห่งระบบนี้
ระบบที่พบแล้วว่าล้มเหลว แต่ก็นับว่าผมยังโชคดีที่มีการวางแผนล่วงหน้าไว้แล้ว
จึงไปสมัครสอบตรงเภสัชรังสิตไว้ เช้าวันรุ่งขึ้น
จึงมุ่งหน้าสู่มหาวิทยาลัยรังสิตในทันที สอบพร้อมกับเพื่อนคนนึงที่มาจาก
โรงเรียนเดียวกัน สอบเสร็จ
ผมรู้สึกว่าวิชาที่ทำได้คือชีววะ เคมี กับ สังคม แล้วก็ภาษาไทยนิดหน่อย
ส่วนคณิตศาสตร์ กับฟิสิกส์นี่ เดาแหลกแจกโชค เดินออกมาแอบได้ยินคนบอกข้อสอบง่าย
แต่ไอ้กระผมนี่ ยากไปหมด ไม่รู้อะไรเยอะแยะมากมาย แล้วจะติดป่ะเนี่ย รอผล พอประกาศ ผมติด แต่เพื่อนไม่ติด
เค้าเลือกได้สี่อันดับ เพื่อนผมเลือกแพทย์แผนตะวันออกไว้ด้วย
เลยได้แพทย์แผนตะวันออก ซึ่งเพื่อนผมก็เรียนอยู่จนกระทั่งตอนนี้ ส่วนผม
เด็ดเดี่ยวคับเลือกเภสัชอย่างเดียวอันดับหนึ่งแล้วสามอันดับหลังปล่อยว่าง ตอนผมไปสมัครผมเป็นคนที่สามพันกว่า โห ตอนนั้น คิดว่าไม่รอด
ถ้าไม่ได้ก็คือไม่ได้ไม่เอา ไม่เรียนมันแล้ว
จะเข้าคณะเศรษฐศาสตร์ไปเลย แต่สุดท้ายก็ติด
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะได้เข้าเรียนที่นี่แล้วนะ ยังมาสอบสัมภาษณ์อีก
แล้วจะผ่านมั๊ยอ่ะ เริ่มท้อแท้อีกแล้ว
ด่านต่อไปสอบสัมภาษณ์ เชิญติดตามตอนต่อไปคับ มาดูว่า
สอบสัมภาษณ์เป็นไง อะไรยังไง จะได้ไม่ต้องกลัวไปก่อน และประหม่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น